Bir mesai günü ne kadar da uzunmuş anlatamam. Çokomel Bey bu kez abartmış diyemeyeceğim. Zaten gün içindeki sessizliğinden bir şeylerin ters gittiğini anlamam gerekirdi. Her ne kadar dakik bir şekilde yapamasam da ara öğünler sayesinde onun kadar krizler yaşamadım. Ancak tam 5 çayı civarlarında iş arkadaşımın bir paket çikolata ile odaya dalması ve benim o çikolatadan tek tane bile yiyememiş olmam içimi dağladı. Şekersiz çayımı yudumlayarak "Dayan kızım, fazla kilolardan kurtulduğunda son gülen sen olacaksın" diye içimden geçirdim.
Eve geldiğimde Çokomel Bey'i tavuğu buzluktan çıkarmayı unutmuş halde kanepede yarı baygın bir şekilde buldum. Ya zaten yiyeceğimiz avuç ayamız kadar tavuk nasıl unutursun be adam. Her neyse halsiz bir şekilde akşam yemeğimizi hazırlamaya koyulduk. 5 renkli salatanın renklerini biraz abartmış olsak da kişi başı 1 tatlı kaşığı zeytinyağını katiyyen aşmadım. O arada Çokomel Bey'i salatanın mor rengini teşkil eden kırmızı lahananın dış kabuklarını kemirirken buldum, adeta gözünün feri sönmüştü. Ama hakkını vermem lazım 1 gram yağ kullanmadan çok leziz bir tavuk ızgara pişirdi.
Kıssadan hisse; ara öğün candır, yapmazsanız Çokomel Bey gibi bu gerçekle acı bir şekilde tanışırsınız.
Yorumlar
Yorum Gönder